Fermentacja wsadowa

Fermentacja okresowa, znana również jako hodowla okresowa, jest powszechną metodą fermentacji okresowej w przemyśle fermentacyjnym, która wykorzystuje metodę głębokiej fermentacji okresowej w jednym zbiorniku. Każdy proces fermentacji wsadowej przechodzi inokulację, wzrost i reprodukcję, starzenie się bakterii, a następnie kończy fermentację, ostatecznie ekstrahując produkt. Proces ten jest regulowany przez określone warunki pożywki hodowlanej, a mikroorganizmy przechodzą szereg etapów zmian od narodzin do śmierci. Na każdym etapie zmian są one ograniczone przez cechy samych bakterii, a także pod wpływem otaczającego środowiska. Tylko poprzez prawidłowe zrozumienie i opanowanie tej serii zmian możemy kontrolować produkcję fermentacji.
Charakterystyka fermentacji okresowej polega na tym, że środowisko, w którym znajdują się mikroorganizmy, stale się zmienia i można przeprowadzić niewielką liczbę odmian produkcji fermentacyjnej. W przypadku zanieczyszczenia różnymi bakteriami operację można łatwo przerwać. Gdy zmieniają się warunki pracy lub gdy zachodzi potrzeba wytworzenia nowych produktów, strategie fermentacji można łatwo zmienić, a wymagania dotyczące składu surowców są stosunkowo rozległe.
Proces wzrostu drobnoustrojów w hodowli okresowej można podzielić na cztery etapy: faza stagnacji (lub dostosowania), faza logarytmiczna (wzrostu), faza stabilna i faza rozpadu. Badanie metabolizmu komórkowego i genetyki powinno wykorzystywać komórki fazy logarytmicznej o najbardziej energicznym wzroście. W produkcji przemysłu fermentacyjnego stosowane nasiona powinny znajdować się w fazie logarytmicznej. Po zaszczepieniu ich do świeżej pożywki zbiornika fermentacyjnego prawie nie występuje okres stagnacji, w którym można uzyskać dużą liczbę silnie rosnących organizmów bakteryjnych w krótkim czasie, co jest korzystne dla skrócenia cyklu produkcyjnego. W badaniach i produkcji często konieczne jest wydłużenie logarytmicznego etapu wzrostu komórek.